Κατοικίδια Εν Δράσει.... 2016

Έψαχνα να βρω το μπελά μου 

Και τελικά τον βρήκα...

Στα Κατοικίδια Εν Δράση 

Είδα φως και μπήκα....

Δεύτερη χρονιά που πήγα στην εν λόγω έκθεση.
Λόγω έλλειψης χρόνου, και γκρίνιας - τελείωνε, πάμε παρακάτω, έλα, θέλω τσιγάρο, πεινάω, κουράστηκα, φτάνει... μπλα μπλα μπλα, δεν είδα όλα τα περίπτερα, ούτε έκατσα όσο ήθελα. (Ούτε με τα ενυδρεία ασχολήθηκα, ούτε στα ερπετά πήγα, πρόλαβα και είδα όμως τα τρωκτικά  :P )


Στα συν :

 + Αν το είχες δηλώσει ΕΓΚΑΙΡΩΣ, και είχες εγγραφεί μπορούσες να πας με τον τετράποδο φίλο σου. (Υποτίθεται με ότι ζώο έχεις, αλλά πρακτικώς μόνο τα σκυλιά είναι εύκολα να πάνε. Βέβαια εγώ κρίνω από τον γάτο μου, που δεν θέλει να βγει, να πάει πουθενά, για κανέναν απολύτως λόγο.

+ Αρκετοί επαγγελματίες του χώρου έκαναν ενημέρωση για τα προϊόντα τους, με δειγματισμό. (Κυρίως για σκύλους, αλλά είχε και για γάτες) μ άρεσε που όλο και περισσότερες εταιρίες αρχίζουν και δημιουργούν σειρές με τροφές ΧΩΡΙΣ σιτηρά, αλλά με λαχανικά. (αν και, στα συστατικά μπορείς πάντα να γράφεις οτι θες, δεν ξέρω πόσο επαρκής είναι ο έλεγχος...)

+ Πολλές δραστηριότητες, παιχνίδια, μασκότ, face-painting (μέχρι και escape room υπήρχε, αλλά δεν μ αφήσανε να πάω να παίξω, βλέπε γκρίνια παραπάνω) - ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ αυτά ήταν για παιδάκια. Κι γω παιδάκι είμαι!

+ Δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα περίπτερα των σκύλων-οδηγών, γιατί εκτός από φίλοι μας, είναι σύντροφοι ζωής για κάποιους.

+ Για πρώτη φορά, είδα έντονη την παρουσία φιλοζωικών οργανώσεων, με συμβουλές πως να μεγαλώσεις την πρώτη σου γάτα, την προτροπή προς την στείρωση, και την προτροπή προς την υιοθέτηση αδέσποτων ψυχών (σκυλιών και γατιών) με συμβόλαιο υιοθεσίας.


Στα πλήν τώρα...

- Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου είναι αρκετά απομακρυσμένη και είναι αρκετά δύσκολη να πάει κάποιος χωρίς αμάξι. (Μετρό ως αεροδρόμιο, και απο εκεί είχαν mini bus  απο την έξοδο 2 των αφίξεων...)

- Πάλι όσο αφορά το χώρο, πολύ φασαρία, φωνές, μεγάφωνα. Ενοχλητικό όχι μόνο για μας, αλλά φαντάζομαι και για τους μικρούς μας φίλους. Ίσως θα ήταν καλύτερα να ήταν ξεχωριστά οι διαγωνισμοί/εκθέσεις ζώων/παρουσιάσεις/ εκθέση εταιρειών.

- Τα ζώα ήταν όλα σε κλουβιά και σε ημιναρκώδη κατάσταση. Κατά την γνώμη μου έρχεται σε αντίθεση με το "θέμα" του φεστιβάλ που ήταν κατοικίδια εν... ΔΡΑΣΕΙ....



Εν τέλει όμως.... Του χρόνου θα βρίσκομαι ΠΑΛΙ εκεί!

ΙΔΙΩΝΥΜΟ - ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ

Αν καμιά φορά με πιάσεις να λέω ψέματα

σταμάτα να σου πω -

μη βιάζεσαι και με λες ψεύτρα..

.....

Είναι τώρα που δεν μπορώ, δεν μπορώ να ξεχωρίσω πια

και μπερδεύω που σταματάει το όνειρο

και που αρχίζει η αλήθεια.

ΙΔΙΩΝΥΜΟ - 1980 (απόσπασμα)

Τι να είναι εδώ?

Σκεφτόμουν...

(αλήθεια λέω, σκέφτομαι κιόλας!)

...τι ακριβώς θέλω να κάνω εδώ....

Να μοιραστώ. 

Να μοιραστώ την άποψη μου για ένα βιβλίο που διάβασα, κάτι που δοκίμασα και πέτυχε

(ή δεν πέτυχε, αναλόγως), να ακουμπήσω ένα αγαπημένο τραγούδι, να εκφράσω τις αμπελοφιλοσοφίες μου. Ένα μέρος που ταξίδεψα, ένα νέο σημείο που εξερεύνησα, μια διέξοδο που ονειρεύτηκα. 

Να έχω κάπου να γκρινιάζω. Α έχω πολύ από αυτό! (ναί, αυτό είναι απειλή!) 

Να μοιραστώ κάποια ξεχασμένα ποιήματα ίσως. 

Να εκφράσω επιθυμίες, να θέσω στόχους, να ανοίξω ένα μικρό παράθυρο στη ζωή μου.

Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί. 
Ελπίζω να εξελιχθεί σε κάτι όμορφο, ένα κομμάτι από μένα στο διαδίκτυο. 
Κάτι που θα το ανακαλύπτω βήμα βήμα εδώ. 


Εσύ όμως από την άλλη, τι θα ήθελες να διαβάσεις? 

Εν αρχή ην.... το blog!

Νέα αρχή. Καλώς όρισα.

Δεν είμαι καινούργια στο χώρο του γραψίματος, καθώς πάντα έγραφα οτι κατέβαινε στο χαζό μου το κεφαλι. Ιστορίες, ποιήματα ή και ημερολόγια. Σκέψεις για τα μάτια μου και μόνο. 
Ούτε στο blogging είμαι καινούργια. Πλέον άλλα blog τα διέγραψα, άλλα τα έκλεισα, άλλα απλώς τα ξέχασα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας (μου).

Αποφάσισα να κάνω μια νέα αρχή. Για ακόμη μια φορά. 
Να με πιέσω να αρχίσω να ξαναγραφω. Να μοιράζομαι.  

Tabula rasa που λένε και στο χωριό μου.

Θέλει ακόμα δουλειά, και πρέπει να γίνει εκ νέου διαμόρφωση της σελίδας
 - να γίνει φιλική προς το χρήστη -

Όμως τελικά σημασία έχει το περιεχόμενο. Όχι το περιτύλιγμα. Έτσι δεν είναι? 

Μέχρι την επόμενη μου μου ανάρτηση, σας καλωσορίζω στο φτωχικό μου με ένα τραγουδάκι...